Toen er begin dit jaar een Engelse trainer het veld op kwam lopen hadden we nooit verwacht dat we met ons gebrekkige Engels überhaupt ergens met hem zouden komen. Maar als je al 10 jaar voetbalt, en je bent nog nooit kampioen geworden, verwacht je natuurlijk sowieso niet heel veel.


We hebben trainers versleten daadwerkelijk: Marc en Ben, Jan-Michiel, Frank, Jasper, Samuel, Demi, en allemaal hebben die een stukje van ons kampioenschap aan ons meegegeven. En daarom zijn we hen heel dankbaar, net als voor Geertje die de boel aan elkaar regelt, Janneke en Karin voor de paracetamolletjes en er altijd zijn, ‘sinaasappelmevrouw’ voor de sinaasappeltjes in de rust, JW onze favoriete en beste supporter die er zelfs bij de trainingen heel vaak was, Frans, die, hoe dichterbij het kampioenschap kwam, steeds fanatieker werd, en Frank ‘de coach’ maar niet de coach, maar toch echt wel de coach, die de pit er in gooit en het fanatisme enorm stimuleert. En natuurlijk alle andere ouders die op de zaterdag hun meisjes brachten en kwamen kijken. Dank jullie wel.

Nou dan ben je dus kampioen en dan? Wat moet je dan doen? Ja feesten.. maar hoe doe je dat dan? Nou dat laat John jullie wel zien, dames! Het was een prachtfeest, met zangers en dj’s en huilen en geluk en eindigen in Ruk en Pluk. Volgend jaar weer kampioen, alsjeblieft?

Abigail, Resa, Annetje, Claire, Bowie, Elvi, Frida, Izzy, Jetta, Lara, Raven, Laura, Lot, Marijne, Maria, Mies, Nienke, Noor, Romee, Til, Noa, Mirte, Isa, Rosa en Oli.