Een leven lang voetbal! Wie wil dat niet? Maar als de gewrichten kraken en de spieren niet meer willen, hangen veel voetballers hun schoenen aan de wilgen. Onnodig want via Old Stars Walking Football kun je ook op latere leeftijd een balletje blijven trappen.

‘Iedereen wordt in de maling genomen’

,,Iedereen wordt in de maling genomen, dat wil je niet weten!”, aldus Leen (68), een van de deelnemers aan Walking Football van TOS-Actief in een interview met het huis-aan-huisblad De Brug. Dat in de maling nemen overkomt ondergetekende zeker. Ik ben immers een import-Amsterdammer die zich bovendien pas later bij het ruim drie jaar bestaande clubje sportieve ouwe lullen voegde. Dus toen de onvolprezen oud-TOS-voorzitter Rein Fransen me vroeg zo af en toe een stukkie op de website te schrijven over de afdeling Walking Football, zag ik dat als een ideale kans ook eens wat deelnemers in de maling te nemen. Daar gaat-ie.

Om te beginnen is daar de eerdergenoemde Rein (71), de onbetwiste leider van het groepje wandelvoetballende grijsaards dat elke donderdagmiddag een TOS-veld onveilig maakt. Als er wat te organiseren, mee te delen, te betalen of te beslissen valt neemt hij het voortouw. Als wandelvoetballer beschikt hij over niet overmatig veel maar wel een paar bijzondere kwaliteiten. Een daarvan komt zeer goed van pas in de verdediging: het uitschuifbeen.

In de appgroep van Walking Football (daarover een volgende keer meer) plaatste hij onlangs een klassenfoto uit de jaren vijftig van de vorige eeuw. Wij moesten raden wie Rein was. Nadat zijn collega-voetballers eerst de schoolmeester en bijna alle meisjes als oplossing van het raadsel hadden aangedragen, volgde nog een reeks foutieve suggesties. Uiteindelijk sprak Rein het verlossende woord: Hij stond rechtsachter op de foto. Hij bleek vroeger een knappe jongen geweest te zijn, met de nadruk op vroeger. Commentaar in de appgroep van John (67): ,,Omdat Rein toen al gecharmeerd was van Amsterdam droeg hij een trui met drie kruizen. Logisch dat hij later bij de gemeente Amsterdam 40 jaar aanwezig was als topambtenaar. Ik zeg nadrukkelijk aanwezig en dan begrijpt iedereen wat ik bedoel.” John kan overigens gerust zijn. Niet al zijn uitspraken in de appgroep worden op deze plek openbaar gemaakt.

Onlangs verloor Rein na een lang en gelukkig huwelijk veel te vroeg zijn geliefde Els (70). Dan blijken die stoere ouwe kerels ook meelevende vrienden te kunnen zijn. Nog geen week later op donderdagmiddag kwamen ze ‘Effe ballen en samen rouwen’, zoals Leen het treffend verwoordde. Ook Rein vond de kracht om er bij te zijn en om het verdrietige verhaal van het onverwachte afscheid van zijn vrouw te vertellen. Later bedankte hij de groep voor de steun, het ‘prachtige rouwboeket’, de condoleancekaart en de vele telefoontjes. ,,Het is fijn zoveel vrienden om je heen te hebben.”

Om overbelasting van de TOS-website te voorkomen, volgen nu wat kortere impressies van de rest. Trainer Henk (73) bijt het spits af. Na vele topcoachfuncties mag hij nu de wandelvoetballers opwarmen en in het gareel houden. Dat laatste doet hij mild. Rennen mag niet van de spelregels, maar Henk ziet het oogluikend toe. Onverstoorbaar neemt Henk de beschimpingen in ontvangst als hij meent dat de ladder deel moet uitmaken van de training. We missen hem in elk geval hevig als hij een keer verstek moet laten gaan. Want dan neemt Edy (71) of Leen het over. Vooral de evenwichtsoefening (met gekruiste benen) van laatstgenoemde is gevreesd. Sommigen beweren er zelfs ernstig geblesseerd van te zijn geraakt.

Door naar George (71), door de meesten aangeroepen als Sjors. George is zonder meer de snelste van de groep. Balvaardig is hij ook. Zijn schoten hard en hoog over zijn befaamd. Desondanks wordt hij altijd als een van de eersten gekozen voor aanvang van de partijtjes. Hij is een liefhebber van The Kinks en andere voortreffelijke jaren-zestiggroepen. En George drinkt zijn bier graag uit flesjes tijdens de derde, lange helft in de kantine. Ook daarover later meer.

Vincent (78) is de nestor van de groep. Hij oogt stil en bescheiden, maar naar verluidt is Vincent een vrouwenmagneet. Hij zingt in een koor en dat doet hij prachtig, eveneens naar verluidt. Hij is veelal in een verdedigende rol voor het doel te vinden. Roem oogst Vincent als hij weer eens gestrekt naar de hoek duikt. En dat is geen grap.

Wim (76) doet in leeftijd nauwelijks onder voor Vincent. Deze vriendelijke man neemt organisatorische taken waar als Rein een enkele keer verstek moet laten gaan. Het sleutelbeheer van de kleedkamers rust in zijn vertrouwde handen. Wim houdt zich op het veld consequent aan de belangrijkste spelregel: NIET rennen.

Chris (75) is zoals vrijwel alle Amsterdammers van de groep uitgeweken naar elders. Niet naar Purmerend of Almere maar naar Diemen. Hij is met afstand de best geklede wandelvoetballer. Week na week treedt hij aan in een geheel koningsblauwe uitrusting. Zo charmant als hij eruit ziet, zo gevaarlijk kan hij zijn binnen de lijnen. Hoewel ten strengste verboden in de spelregels schuwt Chris de schouderduw niet. Hij vindt het gewoon lekker, beweren sommigen.

Leo (70) is het grootste deel van zijn leven gezegend met een kunstbeen. Hij schijnt er volgens de overlevering in de derde helft wel eens bier uit te drinken, maar daar zijn helaas geen beelden van. Noodgedwongen posteert Leo zich steevast in de buurt van het doel van de tegenstander. Als hij recht in de voeten gespeeld wordt, bestaat de kans dat hij scoort. Leo is samen met zijn broer een betrouwbare bierleverancier van supermarktaanbiedingen.

Die broer heet Bertus (69). Als Leo rechtsvoor staat, speelt Bertus linksbuiten. Deze Vogeldorper is de onbetwiste topscorer van de groep. Buitengewoon efficiënt schiet hij de ballen in het kleine doel met links en rechts. Alleen Vincent wil nog wel eens letterlijk dwarsliggen. Bertus oogst verder bewondering van allen als langdurig toegewijde mantelzorger van zijn vrouw.

Samen met George wordt Henk van L. meestal als eerste gekozen. Niet aangeduid met ‘van L.’ vanwege criminele activiteiten maar om hem te onderscheiden van trainer Henk. Deze 73-jarige schiet als een grijze pijl over het veld. ‘Niet rennen Henk’, hoort hij niet want Henk is al buiten gehoorsafstand als je uitgesproken bent. Helaas gooit zijn heup de laatste tijd roet in het eten. Eén ding weten we zeker: ook met een kunstheup zal Henk de snelste blijven.

Denk aan een ouwe lul die altijd een Amsterdams schoffie is gebleven en je komt uit bij Edy (71). Hij kan wel rennen maar doet het niet. Wel wijst hij plichtsgetrouw anderen op deze overtreding van de spelregels. Edy scoort graag briljant vanachter het standbeen. Dat is hem één keer gelukt en dat hoor je dan maanden later nog. Edy voert in algemeen beschaafd Amsterdams het hoogste woord in de kantine. Lachen!

Johan (71) zingt in hetzelfde koor als Vincent en Leen. Op het jaarlijkse barbecuefestijn zongen deze bejaarde Three Degrees ontroerende zeemansliederen. Ook oud-docent Johan is op het veld een renner. Hij beschikt over onvermoede culinaire kwaliteiten want hij is jarenlang op pad geweest voor de restaurantgids Lekker als beoordelaar van toprestaurants. Gelukkig levert hij geen commentaar op de bitterballen en andere snacks die na afloop in de kantine ter tafel komen.

De bakker van die ballen is John, met 67 jaar tot voor kort de benjamin van de wandelvoetballers van TOS-Actief. John is een liefhebber van lekker eten en een actieve kok. Op de jaarlijkse barbecue verschijnt hij zelfs met een hoge witte gesteven koksmuts op achter de gloeiende kolen. Je kunt  geen restaurant noemen of hij heeft er gegeten, tot in het Amstel Hotel toe. Hij is samen met Edy tevens buitengewoon actief in de appgroep, maar daarover dus later meer (Maar helaas niet alles. Op deze website komen ook kinderen, vandaar).

Over Arend moet ik helaas beknopt zijn want hij is nog maar kort bij de groep. Zelfs korter dan ik. Volgens mij is hij de zestig net gepasseerd en dus in elk geval de opvolger van John als benjamin. Hij werkt ook nog gewoon vier dagen in de week. De vijfde (mid)dag komt hij niet onverdienstelijk wandelvoetballen.

Fred (68) wordt samen met Leen algemeen beschouwd als de intellectueel van het team. Beiden hebben namelijk een lange  carrière achter de rug als schooldirecteur. Fred kan er boeiend over vertellen. Op de jaarlijkse barbecue bedenkt en presenteert hij vermakelijke kwissen. En zingt hij spontaan tranentrekkende Jordaanklassiekers.

Leen (68) is onze eigen Bekende Nederlander, vooral dankzij een recent optreden in het televisieprogramma Spoorloos. Leen is gezegend met een rijk komisch talent. En hij krijgt de bal graag in de voeten aangespeeld. Daarna kan hij naar eigen zeggen de bal met grote precisie ‘op de stropdas’ van een medespeler leggen. Die stropdas blijkt zo af en toe wel op de gekste plaatsen te zitten. Begaafd tapper Leen hekelt graag alcoholvrijbier- en wijndrinkers.

En dan ondergetekende (68) nog. Deze Hans zou willen dat hij zich al jaren geleden bij het gezelschap had gevoegd en niet pas in juni vorig jaar, na een voetbalpauze van zeker 45 jaar. Dat laatste is volgens Rein nauwelijks te merken. Dat laat Hans zich graag zeggen, en nog eens en nog eens. Drinkt tot verdriet van met name Leen alcoholvrij bier in de derde helft, maar vooral om zich later op de dag ongegeneerd op/in de wijn te kunnen storten.

Volgende keer: de derde helft.

Hans Pfauth



(Fotobijschrift: Chris schenkt een biertje in de derde helft.)