Voor het gesprek zijn we neergestreken op het vernieuwde terras bij het clubhuis. Op veld 1 wordt getraind door tientallen jongens van de JO13-teams. “Onder leiding van een prachtige groep trainers, fantastisch hoeveel tijd en energie zij erin steken, de meesten al jarenlang”, zegt Hans, in het werkende leven architect. Normaal doet ook zoon Boet mee, maar die is ziek. Roemer, zijn oudste zoon, is speler van de JO15-2.
In de grote operatie om TOS-Actief gezond te maken werd het op een gegeven moment haast onvermijdelijk dat hij voorzitter zou worden, zo zegt hijzelf. Als jongen voetbalde hij fanatiek bij Be Quick in Haren, bij Groningen, waar hij opgroeide. “Maar toen ik een jaar of 14 was groeide ik zo snel dat ik geen idee meer had waar mijn armen en mijn benen zich mee bezighielden. Op mijn 16de ben ik geswitcht naar training geven, teams leiden en dingen organiseren. Ook buiten het voetbal.” Toen hij in Amsterdam belandde en Roemer wilde gaan voetballen, was de keuze snel gemaakt. “In onze straat spelen zoveel mensen bij TOS.” Hij werd teamleider en in 2018, toen ook Boet op TOS begon, lid van de Jeugdcommissie. “Een hele leuke groep mensen, met veel ervaring en kennis. Ik doe dingen sowieso omdat ik ze leuk vind, niet omdat ik vind dat ik ze moet doen of iets dergelijks.”
Maar later, inmiddels als voorzitter van de Jeugdcommissie, maakte hij mee hoe de club steeds moeizamer ging draaien. Met een plan van Rob Moerbeek om de boel opnieuw goed neer te zetten, begon in februari de ommekeer, zegt Hans. “Sindsdien hebben zich heel veel goede mensen gemeld, een nieuwe penningmeester, een nieuwe secretaris, de clubhuiscommissie. Zo werd het eigenlijk heel aantrekkelijk om voorzitter te mogen worden.” Hij doet het samen met Süleyman Ekiz, die veel voetbaltechnische expertise heeft.
"Iedereen moet het gevoel hebben erbij te horen, mee te doen en een bijdrage te kunnen leveren"“En we hopen erg dat zich nog een derde persoon meldt om zich met het vrijwilligersbeleid bezig te houden en de organisatie verder te verbeteren (zie de vacature hier). Dat is echt wel een droom van me: dat de afstand tussen de jeugd- en seniorenafdeling kleiner wordt. Om een voorbeeld te noemen: de Zaterdag 1 staat voor hun training altijd te kijken bij de training van de JO12. Dat is een fanatieke, goede groep en voor de ouders is het soms moeilijk om die jongens verder te helpen. Maar stel dat één of meer selectiespelers zich met die training zouden bemoeien? Dat zouden de JO12’ers geweldig vinden, en binnen de kortste keren staan ze langs de lijn bij de Zaterdag 1. Ik vind dat heel erg bij een vereniging als TOS passen.”
Kost het voorzitterschap veel tijd? Hans antwoordt niet eens met een volmondig ‘ja’, al heeft hij thuis wel afspraken moeten maken. Sommige dingen vindt hij ronduit vervelend: “Schoonmaken! Als dat moet gebeuren, neem ik een vlucht naar voren en zoek snel een andere klus. En ja, soms is er gezeur. Ik ben wel blij als mensen oplossingsgericht zijn. Ik vind het voor ons, het nieuwe bestuur, ook belangrijk om aanwezig en benaderbaar te zijn. Iedereen moet het gevoel hebben erbij te horen, mee te doen en een bijdrage te kunnen leveren. Dat maakt van TOS zo’n fantastische club.”
